ΚΥΑΝΟΥΣ ΣΠΙΛΟΥΣ

Ο κυανούς ή μπλε σπίλος αποτελείται από ένα ομοιογενές σκούρο μπλε-γκρι χρώμα. Μπορεί να είναι παρόντες εκ γενετής ή να εμφανιστούν κατά την διάρκεια της ζωής και παραμένουν για πάντα. Η εικόνα τους είναι επίπεδη ή προεξέχουσα χρώματος σκούρου μπλε. Τα κύτταρα συνήθως βρίσκονται στο βαθύ χόριο. Η διάμετρος συνήθως είναι μικρότερη από 0,5εκ και έχει την εικόνα στρογγυλής μπλε επίπεδης ή υπεγερμένης βλάβης με λεία επιφάνεια. Μπορεί να εμφανίζεται σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος αλλά κυρίως στα χέρια, στα πόδια, κεφάλι και πρόσωπο. Η εξέλιξή τους είναι πάντα καλοήθης. Έχει νόημα η αφαίρεση μόνο για αισθητικούς λόγους.

Ο κυανούς ή μπλε σπίλος, επίσης γνωστός ως δερμαντικό μελανοκοίτωμα μπορεί να χωριστεί στις ακόλουθες κατηγορίες: Μπλε σπίλος του Jadassohn–Tièche, κυτταρικός μπλε σπίλος, επιθηλεοειδής μπλε σπίλος, εν τω βάθυ μπλε σπίλος, αμελανωτικός μπλε σπίλος και κακοήθης μπλε σπίλος. Μπορεί να εμφανιστεί με δύο διαφορετικές όψεις.

Το συνηθέστερο είναι να πρόκειται για μία επίπεδη ή ελαφρώς προεξέχουσα βλάβη με λεία επιφάνεια, στρογγυλή ή σαν μία πλάκα γκρι μπλε σκούρου χρώματος. Συνήθως είναι μία μοναχική βλάβη που μπορεί να βρίσκεται στο κεφάλι, στο λαιμό, περιοχή της λεκάνης και πρόσθια επιφάνεια χεριών ή ποδιών. Η δεύτερη μορφή στην οποία συναντάται πρωτοπεριγράφτηκε σαν μία μορφή μελανώματος. Αργότερα περιγράφηκε ως μπλε σπίλος. Είναι λιγότερη συχνή μορφή μπλε σπίλου αλλά είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ αυτού και του μελανώματος. Επίσης ακόμα και τα κύτταρα της βλάβης μπορεί να συμπεριφερθούν ως   μελάνωμα. Για αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Συνήθως βρίσκεται στους γλουτούς, στην περιοχή της λεκάνης, στην ραχιαία επιφάνεια χεριών και ποδιών. Μπορεί να αντιπροσωπεύει μία ομάδα άτυπου μελανώματος αλλά κάτι τέτοιο είναι αβέβαιο διότι σπάνια έχει παρατηρηθεί κακοήθης μετάλλαξη της βλάβης. Παρουσιάζεται στα 2/3 των περιπτώσεων σε γυναίκες και στο 1/3 σε άντρες. Πρωτοεμφανίζονται στην νεανική ηλικία αλλά σπάνια κατά την γέννηση(η πιθανότητα να εμφανίζεται κατά την γέννηση είναι 1/1000). Είναι πιο συχνά σε ασιατικές φυλές όπου παρατηρείται στο 3% έως 5% των ενηλίκων ενώ σε λευκές φυλές παρατηρείται στο 1% με 2%. Μπορεί να παρουσιάζεται και σε ασυνήθεις περιοχές όπως σε γυναικεία γεννητικά όργανα, μέσα στο στόμα, κάτω από τα νύχια, στους βρόγχους, σε λεμφαδένες και στον προστάτη.