Ο σπίλος του BECKER, γνωστό και ως μελάνωση του Becker ή σπηλοειδής μελάνωση ή μελαχρωματικός τριχωτός επιδερμιδικός σπίλος. Είναι μία δερματική αλλοίωση που αφορά κατά κύριο λόγο τους άρρενες. Γενικά πρωτοεμφανίζεται σαν μία ακανόνιστη μελαχρωματική βλάβη που αφορά τον κορμό ή τον άνω βραχίονα και η οποία με τον καιρό παχαίνει και αποκτά τρίχες. Εμφανίζονται στην παιδική ηλικία και μπορεί να αφορούν οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Η διάμετρος τους μπορεί να είναι από 2cm έως 40cm. Αφορά περίπου το 0,5% του πληθυσμού.
Για την θεραπεία τους έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τύποι laser παρόλα αυτά οι απόψεις είναι αντικρουόμενες. Τα μισά από τα άτομα που έχουν σπίλο του BECKER αυτός παρουσιάστηκε πριν την ηλικία των δέκα ετών ενώ το υπόλοιπο 50% στις ηλικίες μεταξύ δέκα και είκοσι ετών. Στο 1/4 των περιπτώσεων φαίνεται ο ήλιος να έχει παίξει κάποιο ρόλο. Στο 1/3 των περιπτώσεων ο σπίλος εμφανίζεται σε περιοχές από τις θηλές και πάνω, ενώ στα άλλα 2/3 από τις θηλές και κάτω. Στο 75% των περιπτώσεων που παρουσιάστηκε στην Καυκάσια φυλή ο χρωματισμός ήταν ανοιχτό καφέ. Ο μέσος όρος της διαμέτρου είναι 12,5εκ.
Η θεραπεία με laser πολλές φορές βελτιώνει την εικόνα. Συνήθως χρησιμοποιούνται laser Αλεξανδρίτη αλλά και άλλοι τύποι laser μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με την επιλογή του γιατρού. Ακόμα και εάν έχει βελτιωθεί όμως η εικόνα σε κάποια περιστατικά υποτροπιάζει δηλαδή επανέρχεται μετά από κάποιο καιρό.